Op de selfie zien we hoe Patrick helpt bij het laden en lossen van ons Pajnner-bier. Een typische taak voor pijnders maar vooral ook hoe wij Patrick kennen: Steeds paraat om mensen te helpen.
Patrick trad toe tot de Gilde der Vrije Pijnders van Dendermonde vóór de ommegang van 1990 en herinnert zich nog goed zijn eerste trainingen met het Ros Beiaard onder aanvoering van kopman Albric Pieters. Ook het nakaarten en analyseren na iedere training in lokaal "Den Hert" heeft voor veel leuke momenten gezorgd.
Lang moest Patrick niet wachten om opnieuw zijn schouders onder het paard te mogen zetten. In 1996 verhuisde het Ros Beiaard van zijn stal in de Sint-Rochusstraat naar een nieuw verblijf in de Oude Hollandse Kazerne. Waarvan men eerst dacht om dit in alle stilte te laten gebeuren, monde toch uit in een mini-ommegang.
In het jaar 2000 was het dan al de derde keer dat Patrick het Ros Beiaard mocht dragen. Het beloofde echter een loodzware editie te worden. Regen, hagel, rukwinden... het was geen weer om een hond door te jagen, maar toch haalden de pijnders hun paard van stal. Dit wel met de nodige voorzichtigheid want de heemskinderen Roy, Nick, Ken en Dean Coppieters, werden voor hun veiligheid vaak van het paard gehaald. Het Ros Beiaard was kletsnat, de rok was doordrongen van de regen en de Grote Markt was omgetoverd tot één grote modderpoel. Patrick maakte deel uit van de ploeg die de apotheose op de Grote Markt mocht verzorgen. Na de zware ommegang die het al was geweest, beloofde deze taak extra zwaar te worden. Naar eigen zeggen heeft het publiek hen geholpen om deze taak tot een goed einde te brengen. Het enthousiasme en gejuich geeft extra kracht.
Wanneer de ommegang achter de rug is, is het tijd om afscheid te nemen van het Ros Beiaard. Aan de stal verzamelen de échte Dendermondenaren zich en de drie pijndersploegen geven nog eens alles wat ze kunnen. Nadien zetten zij het paard neer en is de eer aan de oudste pijnders om hun paard weer op stal te dragen voor de komende 10 jaar. Dit is steeds een zeer emotioneel gebeuren zowel bij het publiek als bij de pijnders. Weten dat de échte Ros Beiaardfans daar verzamelen om zo lang mogelijk hun paard te kunnen zien. Dat geeft een zeer speciaal gevoel. De samenhorigheid van de groep pijnders na zo een dag afzien, is moeilijk te evenaren. De eer om het paard op stal te dragen kwam Patrick al toe na de ommegang van 2000 en 2010. Één keer deed hij dit zij aan zij met onze burgemeester.
Het Ros Beiaard gaat niet ieder jaar van stal, maar gelukkig is er nog de reuzenommegang "KATUIT" waar de pijnders jaarlijks in figureren. Ook daar is Patrick een vaste waarde. De gezellige sfeer, het afsluiten van de zomervakantie en de nacht induiken met de andere pijnders... Het is een jaarlijkse hoogdag voor Patrick!!
